Wednesday, September 5, 2007
księżycowe okulary
wiosna lato jesień zima
oddam wszystkie świata dary
byle na mym nosie lśniły
księżycowe okulary
nie mam kraju ni świątyni
a miłości dawne nowe
serce kłuły gdy nosiłem
okulary księżycowe
od dzieciństwa poprzez młodość
zawsze baty brałem zdrowe
a na starość mnie pocieszą
okulary księżycowe
kiedy umrę mniejsza o mnie
westchnie sobie wulkan stary
na księżycu i pochłonie
księżycowe okulary
wh,
1999-05-28
dwie królowe (1977)
dwie królowe tumanią moją głowę
dwie królowe matematyka i śmierć
gilotyna świst szyję wzdłuż x
potoczy się głowa wzdłuż y
wh,
1977-10-10
2007-08-20
dwie królowe (1968)
Śmierć Matematykę pod ramię prowadzi
a wolną dłonią mnie po głowie gładzi
ta para w mojej wyobraźni gości
podążam za nią do nieskończoności
wh,
1968-12-23
spojrzenie
Moonglasses czyli Księżycowe Okulary to moja metafora poezji (poetyckiego patrzenia). Pierwszy raz wprowadziłem Moonglasses do tytułu jednego z moich (angielskich) wierszy w 1990r.
Labels:
Księżycowe Okulary,
metafora,
moonglasses,
poezja,
przenośnia
Subscribe to:
Posts (Atom)