we mgle

        przede mną sen chmurka
        gdy z lekka dmucham
        przeciąga się w uśmiechu
        za chwilę się rozwieje
        szepczę trwaj

        śnie przytulny obopólny
        w pieszczoty mgle
        za oknem
        domów krawędzie proste
        ostre
        pod dłonią zwinnie
        linia ginie
        stopiona
        w pieszczoty mgle

        przez szklane drzwi
        z podłogi góry
        we mgle - nie rozwiewaj się -
        w niej rzeka bólu płynie








wh,
1998-11-10/11

dwa spotkania (wiersz Niebieskiej Azalii)

@ ... @ ... @ ... @ ... @ ... @ ... @ ... @ ... @ ... @ ... @

    dwa spotkania
    ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::



        obóz nad brzegiem strumienia
        zajmuję się najmłodszymi
        on jest w najstarszej
        ledwo nastolatek
        mały czarny
        lubi moją wąską talię
        i niebieskie oczy
        nazywa mnie swoim instruktorem tańca
        jest mi przykro

        podsłuchałam jak jego dojrzały kolega
        uświadomił go: gdybyś był starszy
        to ona poszłaby z tobą w tan

        oj-tak, oj - puściłaby się

        znowu wakacje
        tym razem nad Bałtykiem
        wczasowisko
        już nie jestem nastolatką
        przywlókł się za mną asystent z wydziału
        potrzebny mi jak dziura w moście
        co ma dziewczyna robić?

        a ten chłopaczek też tu jest!
        czy on zawsze będzie nastolatkiem?

        broniłam się przed uczuciem
        całe pół godziny
        chodzę za nim jak pies
        toleruje mnie jest mi dobrze
        cały dzień spędzamy na plaży w słońcu
        na posiłki biegniemy w stroju kąpielowym
        wieczorem siedzimy w namiocie
        na moim łóżku
        na dworze wciąż jest jasno
        na drugim łóżku chrapie obca
        on mnie obejmuje ramieniem
        grzeje
        i tak siedzimy
        nachylam się
        w półmroku widzi nabrzmiałą truskawkę
        mojej szczupłej piersi
        i tak siedzimy

        potem zmoczyłam łzami poduszkę
        i wreszcie usnęłam






niebieska azalia

@ ... @ ... @ ... @ ... @ ... @ ... @ ... @ ... @ ... @ ... @

      @

(Ściągnąłem ten wiersz z p.h.p. za pozwoleniem autorki, z jej poprawkami).

Łajka

            jej los się odmienił
            tylko na dwór chciała polecieć
            a tu nagle tyle przestrzeni

            łaknęła dotyku ludzkiej dłoni
            a tu cisza w psich uszach dzwoni











wh,
2010-10-15

Przemawiał dziad do swojego obrazu

Klęka speszony Bóg przed Jajcusiem, i rzecze:

     - wybacz mi, proszę!

    Jajcuś: za co?

    Bóg: zapomniałem dać Ci rozum.

    Jajcuś: nie przejmuj się stary,
    ja i tak wszystko wiem lepiej.
    Grunt, że jestem pokorny.





wh,
2010-10-02